این نصیحت برای کودک نه ماهه ی شما است : نگران نباشید که آیا کودکتان را به اندازه کافی تحریک می کنید یا نه! که مطمئن شوید آنها باهوش خواهند شد و از نظر آکادمیکی موفق خواهند بود.

من شرط می بندم که شما یک آویز متحرک سیاه و سفید گرد بالای تخت کودک نه ماهه تان نصب کرده اید. بر اساس توصیه متخصصان این کار را برای تحریک رشد بینایی انجام داده اید. این آویز متحرک مشهور بر اساس علم واقعی است. همانطور که ما قبلا بررسی کردیم, کودکان دوست دارند به کانتراست های شدید تاریک و روشن خیره شوند. شاید کودک شما در واقع با شگفتی به آویز متحرک خیره شده است و شما مطمئن شده اید که سیستم بینایی او به صورت مناسب تحریک شده است. وظیفه دیگری خوب انجام شده است.

والد به اندازه کافی خوب

محیط قابل انتظار معمولی فراهم شده توسط والد به اندازه کافی خوب ( یعنی محیط فراهم شده توسط تقریبا تمام والدین ) شامل تحریک کافی برای ارتقای ظرفیت حداکثری مغز است. راه های کوتاه مدت مثل اجرای موزارت در دوره نوزادی یا استفاده از زبان علامت نوزاد با نوزادتان به مدت چند ماه, تفاوتی ایجاد نمی کند مگر اینکه برای بیشتر دوران کودکی ادامه یابد. همچنین نه ایمنی سازی ها، نه مسیر های میانبور یا جادویی وجود دارد که کوچولوی شما را به چیزی فراتر از آنچه قرار است تبدیل کند. به خاطر داشته باشید که انیشتین مزیت انیشتین کودک را نداشت و کاملا باهوش شد.

کودک بیش از حد تحریک شده

جدا از اینکه تحریک بیش از حد غیر ضروری است, من نگران هستم که این باعث شود والدین با نیت خوب اشتباهاتی کنند:

فکر اینکه رشد کودک نه ماهه شما تا حدودی ناکامل است و شما باید کمبودها را با حقه ها و اسباب بازی ها و ویدئوها و نوارها پر کنید.

جنبه رقابتی آن: در نه ماهگی والدین کودک خود را نسبت به یک کودک هشت ماهه بیشتر با بقیه مقایسه می کند و نگران هستند که کودکشان در رقابت اولین بودن عقب بماند. در واقع, اینکه مراحل اولیه زودتر یا دیرتر به دست آیند تاثیر کمی روی صلاحیت طولانی مدت دارد.

ممکن است اشتباها بر رشد عاطفی تاکید کمی داشته باشید. من می گویم که مهم تر از تحریک شناختی و باهوش بودن ارتباطات عاطفی پایدار هستند که طی این مدت ایجاد می شوند. اگر والدی معتقد است که برای کودک بهتر است بشیند و ویدئو برانگیزاننده را تماشا کند به جای اینکه با انسانی واقعی و مراقب تعامل برقرار کند, این اشتباه بزرگی است.